-تلالو انتظار-
خوشبختــــــی یعنی با امام زمانت باشی...انتظار باید تلالو داشته باشد...منتظر باید جلو رونده باشد...-تلالو انتظار-
خوشبختــــــی یعنی با امام زمانت باشی...انتظار باید تلالو داشته باشد...منتظر باید جلو رونده باشد...آدینه نامه تلالو انتظار/شماره یازدهم
دعــــــــــای امام زمـــــان (عج)
کفعمى در کتاب«مصباح»فرموده است: این دعاى حضرت مهدى(عج)است:
اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِیَةِ وَ
صِدْقَ النِّیَّةِ وَ عِرْفَانَ الْحُرْمَةِ وَ أَکْرِمْنَا بِالهُدَى وَ
الاسْتِقَامَةِ وَ سَدِّدْ أَلْسِنَتَنَا بِالصَّوَابِ وَ الْحِکْمَةِ وَ
امْلَأْ قُلُوبَنَا بِالْعِلْمِ وَ الْمَعْرِفَةِ وَ طَهِّرْ بُطُونَنَا
مِنَ الْحَرَامِ وَ الشُّبْهَةِ وَ اکْفُفْ أَیْدِیَنَا عَنِ الظُّلْمِ وَ
السِّرْقَةِ وَ اغْضُضْ أَبْصَارَنَا عَنِ الْفُجُورِ وَ الْخِیَانَةِ وَ
اسْدُدْ أَسْمَاعَنَا عَنِ اللَّغْوِ وَ الْغِیبَةِ وَ تَفَضَّلْ عَلَى
عُلَمَائِنَا بِالزُّهْدِ وَ النَّصِیحَةِ وَ عَلَى الْمُتَعَلِّمِینَ
بِالْجُهْدِ وَ الرَّغْبَةِ وَ عَلَى الْمُسْتَمِعِینَ بِالاتِّبَاعِ وَ
الْمَوْعِظَةِ وَ عَلَى مَرْضَى الْمُسْلِمِینَ بِالشِّفَاءِ وَ الرَّاحَةِ
وَ عَلَى مَوْتَاهُمْ بِالرَّأْفَةِ وَ الرَّحْمَةِ،
خدایا،توفیق فرمانبرى،و دورى از نافرمانى،و
درستى نهاد و شناخت واجبات را روزى ما بدار و ما را به هدایت و پایدارى
گرامى دار،و زبانمان را به راستگویى و حکمت استوار ساز،و دلهایمان را از
دانش و بینش پر کن،و شکمهایمان را از حرام و شبهه پاک فرما،و دستانمان را
از ستم و دردى بازدار و دیدگانما را از ناپاکى و خیانت فرو بند،و گوشهایمان
را از شنیدن بیهوده و غیبت ببند،و و بر دانشمندانمان زهد و خیرخواهى و بر
دانشآموزان تلاش و شوق،و بر شنوندگان پیروى و پندآموزى،و بر بیماران شفا و
آرامش،و بر مردگان مهر و رحمت،
وَ عَلَى مَشَایِخِنَا بِالْوَقَارِ وَ السَّکِینَةِ وَ عَلَى الشَّبَابِ
بِالْإِنَابَةِ وَ التَّوْبَةِ وَ عَلَى النِّسَاءِ بِالْحَیَاءِ وَ
الْعِفَّةِ وَ عَلَى الْأَغْنِیَاءِ بِالتَّوَاضُعِ وَ السَّعَةِ وَ عَلَى
الْفُقَرَاءِ بِالصَّبْرِ وَ الْقَنَاعَةِ وَ عَلَى الْغُزَاةِ بِالنَّصْرِ
وَ الْغَلَبَةِ وَ عَلَى الْأُسَرَاءِ بِالْخَلاصِ وَ الرَّاحَةِ وَ عَلَى
الْأُمَرَاءِ بِالْعَدْلِ وَ الشَّفَقَةِ وَ عَلَى الرَّعِیَّةِ
بِالْإِنْصَافِ وَ حُسْنِ السِّیرَةِ وَ بَارِکْ لِلْحُجَّاجِ وَ
الزُّوَّارِ فِی الزَّادِ وَ النَّفَقَةِ وَ اقْضِ مَا أَوْجَبْتَ
عَلَیْهِمْ مِنَ الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ بِفَضْلِکَ وَ رَحْمَتِکَ یَا
أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و بر پیران متانت و آرامش،و بر جوانان
بازگشت و توبه و بر زنان حیا و پاکدامنى و بر ثروتمندان فروتنى و گشادگى،و
بر تنگدستان شکیبایى و قناعت،و بر جنگجویان نصر و پیروزى،و بر اسیران
آزادى و راحتى،و بر حاکمان دادگسترى و دلسوزى،و بر زیردستان انصاف و
خوشرفتارى تفضّل فرما،و حاجیان و زیارتکنندگان را در زاد و خرجى برکت
ده،و آنچه را بر ایشان از حج و عمره واجب کردى توفیق اتمام عنایت کن به فضل
و رحمتت اى مهربانترین مهربانان.
ما در کوچه های تنگ زمانمان...
برای امام غائب مان....
"سیلی" که هیچ...
غصه هم نخورده ایم.....
یابن الحسن ... ما را ببخش ...
حرفـــــــــــــای خودمـــــــــــونی
واقعا چرا نمازم این قدر تکراری شده؟
منظورم این نیست که چرا هر روز نماز می‌خوانم؟
می‌خواهم بگویم چرا نماز خواندن هر روزه‌ام به صورت یک عادت درآمده است.
چرا این عادت، آن طور که باید مرا رشد نمی دهد. عبارت دیگر احساس می کنم
درجا می زنم. اینکه این جور نماز را هر روز بخوانم ناراحت‌‌کننده است.
آخر این چه نمازی است که ما می‌خوانیم؟
نمازی که آن را به یاد همه چیز غیر از خدا می‌خوانیم!
نمازمان پُر است از معاملات کوچک و بزرگ و پیدا کردن اشیای گمشده و...
آیا این یک نماز امام زمان‌پسند است؟
چگونه نمازمان، امام زمانی شود؟
اگر بخواهیم نمازمان نماز امام زمانی شود، باید ببینیم حضرت چگونه نماز
می‌خواند. یقیناً، مطمئناً ایشان نمازی می‌خواند که ویژگی‌های منحصر به
فردی دارد؛ گرچه بخشی از اعمال نمازش مثل بقیة مردم است.
به ظاهر مثل ما وضو می‌گیرد و مثل ما نماز را با رکوع و سجود و... به جای
می‌آورد؛ اما حقیقت و کیفیت نمازش است که بین نماز ایشان با نماز بقیه از
زمین تا آسمان فرق ایجاد کرده است.
در اینجا به برخی از ویژگی‌های نماز مهدوی اشاره می‌کنیم:
1. خلوص نیت
نیت نماز باید اصلاح شود. نماز ریایی کارساز نیست. نماز امام زمانی نمازی
است که با این نیت شروع شود که من دارم همسو با مولایم برای نزدیک شدن به
خداوند نماز می‌خوانم.
2. نماز اول وقت
حضرت مهدی-عجل الله تعالی فرجه الشریف مانند سایر ائمه معصوم-علیهم
السلام، نمازش را در اول وقت، اقامه می‌کند. چیزی مانع نماز اول وقتشان
نمی‌شود. همة ما گرفتاری‌هایی داریم، چه گرفتاری‌های روحی، چه مادی و جسمی
و...
اما وقتی گرفتاری‌ها هنگام نمازِ اولِ وقت به سراغ‌مان می‌آید، گاهی به
راحتی نماز اول وقت را رها می کنیم و خیلی خونسرد دنبال کارمان می‌رویم.
بعد از انجام کارهایمان، اگر حواسمان باشد نماز را وسط یا آخر وقت
می‌خوانیم و اگر حواسمان نباشد و احساس کنیم که نمازمان را خوانده‌ایم وقتِ
نماز خواندن می‌گذرد و تازه به فکر قضا شدن نماز می‌افتیم.
3. نماز با آرامش و خضوع
در سیرة امامان معصوم-علیهم السلام خوانده¬ایم که در موقع نماز، چنان محو
تماشای حضرت باریتعالی می‌شدند که به تمام معنا از هرچه غیر او چشم
می‌پوشیدند.
اولیای دین با تمام مشغله هایی که دارند هنگام نماز چنان با خضوع و خشوع
به نماز می‌ایستند که انگار نه انگار مشکلی در کار است، اما ما وقتی نماز
می‌خوانیم، تمام وقت نمازمان با فکر کردن دربارة مشکلات و راه حل آنها پر
می‌شود و نمازمان آرامش و خضوع کمی دارد.
یک تذکر: چه اشکالی دارد که نمازمان
را با حضرت پیوند بزنیم. وقتی به قنوت نماز رسیدیم دعای سلامتی حضرت را
«اللهم کن لولیک الحجه ابن الحسن...» بخوانیم. بعد از آن، از خدا بخواهیم
تا به واسطة ایشان نمازمان را قبول فرماید: «و اجعل صلاتنا به مقبولة؛[1]
خداوندا نمازمان را به واسطه او قبول بفرما!»
حاشیه: ایشان بسان ائمه نماز می
خواند.حضرت آیت الله جوادی آملی یک روز در درس تفسیرشان فرمودند: خیلی
اوقات ما به علامه طباطبایی عرض می کردیم؛ آقا درس اخلاق بفرمایید. ایشان
می فرمودند: اخلاق گفتنی نیست عمل کردنی است.اخلاق را باید به کار بست.
شما این حضرت آیت الله بهجت را ببینید تمام زندگی اش درس اخلاق است. رفت و
آمد ایشان، برخو ردهایشان همه درس اخلاق است. از سویی مانند دیگر فقهاء
تدریس می‌کند و از سوی دیگر بسان ائمه نماز می‌خواند.[2]
وصله:خیلی دور نیستااااا.....می تونیم از همین نمازامون واسه اثبات دوستیمون با آقا شروع کنیم.
امروز یک نماز با حضور قلب ، فردا دو نماز و در آینده ای نزدیک ان شاالله همه ی نمازامون امام زمانی....
بگو ان شاالله
________________________________________
پی نوشت: محمد جواد کمار/دو ماهنامه امان شماره 42
[1] . فرازی از دعای ندبه
[2] . فریادگر توحید، ص170***یوم الفرج
زیباترین الکی که خوندم :
ﻧﮕﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﮕﺎﻫﺖ، اﻟﮑﯽ
ﻣﺜلاً رﻓﺘﻪ ﺯ ﺳﺮ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍﯾﺖ، ﺍﻟﮑﯽ!
ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﺻلاً ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻩ ﻣﯿﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﻧﻪ
ﻣﺜلاً ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﻫﺎﯾﺖ، ﺍﻟﮑﯽ!
ﻫﺮﺷﺐ ﺍﺯ ﻓﺮﻁ ﺧﻮﺷﯽ ﺍﻭﻝ ﺷﺐ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﻢ
ﻣﺜلاً ﻏﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯾﺖ، ﺍﻟﮑﯽ!
ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻗﺼﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺑا ﺧﺒﺮﻧﺪ
ﻣﺜلاً ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻟﻢ ﺍﻫﻞ ﺷﮑﺎﯾﺖ، ﺍﻟﮑﯽ !
ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻣﺘﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺪﺍﻧﺪ
ﻣﺜلاً بد نشوم ﻫﺮ ﺩﻭ سه ﺳﺎﻋﺖ، ﺍﻟﮑﯽ!
یا مهدی (ع)...
العجل...
راز همنشینی با یار غایب*
بعد از معرفت و شناخت نسبت به امام زمان علیه‌السلام، شاید اولین و سازنده
ترین وظیفه منتظران نسب به آن حضرت، این است که یاد کردن از ایشان را
فراموش نکنند.
معنای ذکر و یاد
ذِکْر به معنای یادآورى است. یعنی چیزى که معرفت و شناخت آن که قبلا حاصل
شده، به یاد انسان مى آید. ذکر دو گونه است: یکى قلبى و دیگرى زبانى. هر
یک از این یادآوری‌ها هم دو نوع است: اوّل، یاد و ذکرى که بعد از فراموشى
است. دوّم، ذکرى که پس از فراموشى نیست بلکه براى ادامه حفظ کردن است.
بنابراین ذکر؛ یعنی یاد کردن، خواه با زبان باشد یا با قلب یا هر دو، خواه
بعد از نسیان باشد یا از ادامه ذکر
شستشوی روح و جان در چشمه ذکر الهی
خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُمْ وَ
اشْکُرُوا لی وَ لا تَکْفُرُونِ پس مرا یاد کنید، تا شما را یاد کنم؛ و
شکرانهام را به جاى آرید؛ و با من ناسپاسى نکنید.»
با توجه به معنای آیه مبارکه، ثمره و پاداشی که ما از یادکردن پروردگارمان
می‌بریم، آن است که خداوند متعال با رحمت و مغفرت خود از ما یاد خواهد
کرد. در تفسیر این آیه شریفه آمده است:
بدیهى است جمله" مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم" اشاره به یک معنى عاطفى
میان خدا و بندگان نیست، آن گونه که در میان انسان ها است که به هم
مىگویند: به یاد ما باشید تا به یاد شما باشیم. بلکه اشاره به یک اصل
تربیتى و تکوینى است، یعنى به یاد من باشید، به یاد ذات پاکى که سرچشمه
تمام خوبی‌ها و نیکی‌ها است و به این وسیله روح و جان خود را پاک و روشن
سازید و آماده پذیرش رحمت پروردگار، توجه شما به این ذات پاک شما را در
فعالیت‌ها مخلص‌تر، مصمم‌تر، نیرومندتر، و متحدتر مىسازد.
حضرت امام صادق علیه‌السّلام فرمود: «مَکْتُوبٌ فِی التَّوْرَاةِ الَّتِی
لَمْ تُغَیَّرْ؛ أَنَّ مُوسى عَلَیْهِ السَّلَامُ سَأَلَ رَبَّهُ،
فَقَالَ: یَا رَبِ، أَ قَرِیبٌ أَنْتَ مِنِّی فَأُنَاجِیَکَ، أَمْ بَعِیدٌ
فَأُنَادِیَکَ؟ فَأَوْحَى اللَّهُ- عَزَّ وَ جَلَّ- إِلَیْهِ: یَا
مُوسى، أَنَا جَلِیسُ مَنْ ذَکَرَنِی...»
در آن توراتى که دست نخورده (و مانند این تورات فعلى که تحریف شده نیست)
نوشته شده است که موسى علیه السّلام از خداوند پرسشى نموده، عرض کرد:
پروردگارا آیا تو به من نزدیکى تا با تو آهسته راز گویم یا از من دورى تا
فریادت کنم؟ خداى عزّ و جلّ به او وحى فرمود: اى موسى من همنشین آن کسم که
مرا یاد کند.
تنها با یادکردن پروردگار متعال است که می‌توان به مقام همنشینی با او
رسید که شاید بزرگ‌ترین برکت این همنشینی آرامش و اطمینان قلب مومن در
برابر ناملایمات و مصائب دنیا باشد. همان‌طور که وعده فرمود: «أَلا
بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب»آگاه باشید که تنها به یاد خدا
دل‌ها آرام می‌گیرد.
اگر کسی طالب عنایات خاص ایشان و همنشینی با حضرتش باشد، سعی او بر این
خواهد بود که دمی از یاد ایشان غفلت نکند. چراکه ذکر و یاد از حجت خدا،
مهمترین قدم برای بهره‌مندی از عنایات و توجهات خاص ایشان است و مقدمه‌ای
خواهد بود برای انجام دیگر وظایف منتظران
یاد ولیّ خدا، جلوه‌ی یاد خدا
امام زمان علیه‌السلام حجت الهی و خلیفه او در زمین و مرآت صفات الهی
است؛ یعنى همان انسان کاملی که، آینه تمام‌نمای صفات حق است. انسان کامل،
خلیفة اللّه است، و خلیفه باید به صفات مستخلف عنه و در حکم او باشد. پس
وجود انسان کامل ظرف همه حقائق و خزائن اسماء اللّه است.
از آنجاکه امام مظهر اسماء و صفات خداوندی است، هر که او را یاد کند امام
هم او را یاد خواهد فرمود. البته بین این دو یادکرد تفاوت کیفی بلندی است.
هرگاه امام علیه‌السلام کسی را از خاطر شریف خود بگذراند، او به مرحله
ولایت خاصه‌ی خداوندی راه یافته است. این ولایت و نظارت ویژه، موجب برکت،
حرکت، و رشد واقعی تا رسیدن به اوج کمال انسانی خواهد بود.
بنابراین همان‌طور که خداوند از بندگان ذاکر خویش یاد می‌کند و خود را
همنشین ایشان معرفی می‌کند، رابطه امام زمان علیه‌السلام نیز با شیعیان و
محبینی که همواره به یاد ایشانند اینگونه خواهد بود. گرچه عنایت و یاد حضرت
شامل حال عموم شیعیان خواهد بود؛ چرا که فرمودند:
«إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ
لِذِکْرِکُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللَّأْوَاءُ وَ
اصْطَلَمَکُمُ الْأَعْدَاء»
ما در رعایت حال شما کوتاهى نمىکنیم و یاد شما را از خاطر نبردهایم، و
اگر جز این بود از هر سو گرفتارى به شما رو مىآورد و دشمنان، شما را از
میان می‌بردند.
اما اگر کسی طالب عنایات خاص ایشان و همنشینی با حضرتش باشد، سعی او بر
این خواهد بود که دمی از یاد ایشان غفلت نکند. چرا که ذکر و یاد از حجت
خدا، مهمترین قدم برای بهره‌مندی از عنایات و توجهات خاص ایشان است و
مقدمه‌ای خواهد بود برای انجام دیگر وظایف منتظران از جمله، دعا برای
سلامتی و فرج ایشان، توسل به ایشان، ترک معصیت به جهت نرنجاندن ایشان،
انجام اعمال صالح و توجه به حاضر و ناظر بودن امام علیه‌السلام و... باشد.
البته تردیدی وجود ندارد که یاد کردن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و
ائمه معصومین علیهم‌السلام نیز از مصادیق ذکرُالله و عبادت پروردگار است.
آن‌گونه که پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله فرمودند: ذِکْرُ اللَّهِ
عَزَّ وَ جَلَّ عِبَادَةٌ وَ ذِکْرِی عِبَادَةٌ وَ ذِکْرُ عَلِیٍ
عِبَادَةٌ وَ ذِکْرُ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ عِبَادَةٌ .
از امام باقر علیه السلام نیز نقل شده که فرمودند:
«إن ذکرنا من ذکر الله إنا إذا ذکرنا ذکر الله». به راستى که یاد ما هم یاد خدا است، به راستى چون ما یاد شویم، خدا یاد شود.
ولادت امام زمان (عج)
معرفت، اولین گام به سوی یاد امام
همان‌طور که در معنای لغوی واژه «ذکر» اشاره شد؛ تذکر و یادآوری هنگامی به
کار می‌رود که انسان از قبل به آن موضوع شناخت پیدا کرده باشد. بنابراین
می‌توان گفت؛ شناخت و معرفت نسبت به امام زمان علیه‌السلام مقدم بر یاد
حضرت است.
درباره ضرورت کسب معرفت ائمه معصومین علیهم‌السلام در یکی از روایات مشهور
شیعه و سنی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اینگونه آمده است که
فرمودند: «مَن مات و لم یعرف امام زمانِه، ماتَ میته جاهلیّة؛ هر کسی بمیرد
در حالی که امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهلی مرده است».
بنابراین کسب معرفت نسبت به حضرت برای همگان لازم است و حداقل معرفت واجب
نسبت به امام زمان علیه‌السلام اول، شناخت ایشان به نام؛ و دوم، اعتقاد به
فضایل کریمه و اوصاف ایشان است.
به فرموده علامه جوادی آملی: «آن‌کسی که امام را به ولی الله، خلیفة
الله، انسان کامل معصوم و آنکه اطاعتش از سوی خداوند واجب شمرده شده است،
بشناسد؛ و بداند که امام زنده و حاضر است و اعمال ما را می‌بیند و در قیامت
صاحب مقام شفاعت است؛ از برکات و آثار بی نظیر معرفت امام بهره‌مند
می‌شود و به کمال زندگی معقول باریافته و از نقصان مرگ جاهلی می‌رهد.»
یاد کردن مکرر از ایشان خصوصا آنگاه که با ترک معاصی و انجام اعمال صالح و دعا برای ایشان همراه است، موجب جلب عنایات ویژه حضرت و هدایت‌های باطنی فرد و بالا بردن مراتب معرفت او در مسیر شناخت بهتر امام زمان علی‌السلام، خواهد شد
از آنجا که شناخت و معرفت حضرت مقدمه و اساس یادکردن از حضرت است، هرچه
شناخت ما نسبت به خصایص و مقامات ایشان بیش‌تر باشد یاد کردن ما از ایشان
نیز قوی‌تر و عمیق‌تر و پیوسته‌تر خواهد بود و چه بسا که معرفت عمیق نسبت
ایشان موجبات غفلت از غیرحضرتش را فراهم کند به گونه‌ای که تمام وجود ذاکر
مملو از محبت ایشان شده و از تمام رفتار و گفتار او آثار یاد امام
علیه‌السلام نمایان باشد. همان‌طور که امیرالمومنین علیه‌السلام درباره
آثار یاد اهل بیت علیهم السلام فرمودند: «ذِکْرُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ
شِفَاءٌ مِنَ الْوَعْکِ وَ الْأَسْقَامِ وَ وَسْوَاسِ الرَّیْبِ وَ
حُبُّنَا رِضَى الرَّبِّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى»؛ یاد کردن ما اهل بیت،
براى دردها و بیماریها و وسوسههاى شک آمیز، شفاست و دوست داشتن ما، خشنودى
خدا را به دنبال دارد و کسى که گوش به فرمان ماست و در راه و طریقه ما گام
بر میدار فرداى قیامت در فردوس برین با ماست.
راه جلب عنایات ویژه امام زمان
کلام آخر اینکه، همواره بین معرفت امام و یاد حضرت رابطه‌ی هم‌افزایی وجود خواهد داشت؛ یعنی همان‌گونه که شناخت بیش‌تر از محبوب و ویژگی‌های عالی و اوصاف برترش، یاد و ذکر حضرتش را در قلب‌ها افزایش می‌دهد، یاد کردن مکرر از ایشان خصوصا آنگاه که با ترک معاصی و انجام اعمال صالح و دعا برای ایشان همراه است، موجب جلب عنایات ویژه حضرت و هدایت‌های باطنی فرد و بالا بردن مراتب معرفت او در مسیر شناخت بهتر امام زمان علیه السلام، خواهد شد.
*منبع: روضه نیوز
ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻮ ﺩﻧﯿﺎ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ
ﻧﻪ ﺯﻳﻮﺭ ﻫﺎﻯ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﺮﺍ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ ﻭ ﻧﻪ ﻣﺠﺬﻭﺏ ﺭﻧﮓ ﺑﻨﺪﻯ ﻫﺎﻳﺶ ﺷﺪﻩ
ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻝ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﻣﻦ ﻣﻮﻻﯾﻢ ﺍﺳﺖ
ﻣﻦ ﺩﻧﯿﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ "ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺑﻮﺩﻧﻢ" ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ
ﺩﺍﺭﻡ......
ﻣﻦ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﺑﺮ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﻛﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﯼ " ﻣﻬﺪﯼ ﻣﻮﻋﻮﺩ" ﺭﺍ
ﺩﺍﺭﺩ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ.....
ﻣﻦ ﻧﻔﺲ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻳﻰ ﻛﻪ " ﻣﻬﺪﻯ ﻓﺎﻃﻤﻪ " ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﻔﺲ ﻣﻰ
ﻛﺸﺪ ، ﻫﻮﺍﻳﻰ ﻛﻪ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻋﻄﺮ ﺣﻀﻮﺭﺵ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ......
ﻣﻦ ﺍﻣﺎﻣﻢ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ...
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ
ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ
ﻣﯿﭙﻨﺪﺍﺭﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ ﺍﺯ ﺣﺠﺖِ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
« ﻟﻮﻻ ﺍﻟﺤﺠﺔ ﻟﺴﺎﺧﺖ ﺍﻻﺭﺽ ﺑﺎﻫﻠﻬﺎ »
بی تـو
هـــمه
در انفــــــــــرادی
دنیایـیـــم....
:::اینَ السّببُ المتصلُ بین الارض و السّماء :::::
توصیه امام زمان به آیت الله سیستانی
مرحوم آیت الله سید باقر مجتهد سیستانی(رحمه الله) پدر آیت الله سید علی سیستانی و مرحوم سید محمود مجتهد سیستانی(رحمهم الله)از علماء بزرگ؛ در مشهد مقدس برای آنکه به محضر امام زمان(عجل الله تعالی)شرفیاب شود، ختم زیارت عاشورا در چهل جمعه هر هفته در مسجدی از مساجد شهر آغاز می کند.
ایشان فرمودند: «در یکی از جمعه های آخرین، ناگهان شعاع نوری را مشاهده کردم که از خانۀ نزدیک آن مسجدی که من در آن مشغول به زیارت عاشورا بودم می تابید، حال عجیبی به من دست داد، از جای برخاستم و به دنبال آن نور به در آن خانه رفتم. خانۀ کوچک و فقیرانه ای بود، از درون خانه نور عجیبی می تابید.
در زدم وقتی در را باز کردند، مشاهده کردم حضرت ولی عصر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشّریف) در یکی از اتاق های آن خانه تشریف داشتند و در آن اتاق جنازه ای را مشاهده کردم که پارچه ای سفید به روی آن کشیده بودند، وقتی من وارد شدم و اشک ریزان سلام کردم، حضرت به من فرمودند:« چرا اینگونه به دنبال من می گردی و رنج ها را متحمل می شوی؟مثل این باشید (اشاره به آن جنازه کردند) تا من دنبال شما بیایم.! »
بعد فرمودند:« این بانویی است که در دورۀ بی حجابی(رضاخان پهلوی) هفت سال از خانه بیرون نیامده مبادا نامحرم او را ببیند. »
تلنگـــــــــــــر
به طور یقین دعا در امر تعجیل فرج آن حضرت، مؤثّر است، اما نه لقلقه (آیت الله بهجت)
یادمــــــــــان باشـــــد...
باید بایستیم ...
در انتظار ظهورت نشسته ایم..
برای ظهور تو
باید بایستیم ...
دانلـــــــــــود کنیـــــــــــد
دعای امام زمان/فرهمند
دریافــــــــــتمنزل به منزل میروی از عاشقان دل می بری/مقدم
دیدم به خواب آن آشنا دارد میاید/میرداماد
گرچه قصه بی کرانه گرچه غصه شوکرانه/هلالی
بیا مهدی بیا دورت بگردم/بنی فاطمه
صورت ســرخ شـــهیدان برهمه اثبات کرد
ادعای عشق بی میل خطـــر بی فایده است
امام زمان(عج) منتظر ظهور است ، او می خواهد که هرچه زودتر ظهور کند و ریشه ظلم و فساد را
از این عالم براندازد و عدل و داد را به جای آن برقرار سازد...
آدینـــــــــــه نامه این هفته تقدیــــــــم شد به:
شهیــــــــــد مصطفی چمران
تمام اشکهای من
برای شستشوی جاده های انتظار توست
و چشمهای من
فدای گامهای استوار تو...
اللهم عجل لولیک الفرج
التماس دعا
