آدینه نامه تلالو انتظار/شماره دهم

 برای مشاهده نسخه دهم آدینه نامه تلالو انتظار به ادامه مطلب بروید

فرازی از دعـــای ندبـــــه

 أَیْنَ الْحَسَنُ أَیْنَ الْحُسَیْنُ؟ أَیْنَ أَبْناءُ الْحُسَیْنِ؟صالِحٌ بَعْدَ صالِحٍ، وَ صادِقٌ بَعْدَ صادِقٍ، أَیْنَ السَّبیلُ بَعْدَ السَّبیلِ؟ أَیْنَ الْخِیَرَةُ بَعْدَ الْخِیَرَةِ؟ أَیْنَ الشُّمُوسُ الطّالِعَةُ؟ أَیْنَ الْأَقْمارُ الْمُنیرَةُ؟ أَیْنَ الْأَنْجُمُ الزّاهِرَةُ؟ أَیْنَ أَعْلامُ الدّینِ، وَ قَواعِدُ الْعِلْمِ؟أَیْنَ بَقِیَّةُ اللَّهِ الَّتى لا تَخْلُوا مِنَ الْعِتْرَةِ الْهادِیَةِ؟

[ اى پروردگار ] کجاست حسن بن على؟ کجاست حسین بن على؟آن پاکان و راستگویان عالم کجایند آنها که یکی بعد از دیگرى، رهبر راه خدا و برگزیده از خلق خدا بودند؟ کجا رفتند تابان خورشیدها؟ کجایند آن فروزان ماهها؟ کجا رفتند ستارگان درخشان ؟کجا رفتند آن رهنمایان دین و ارکان علم و دانش؟ کجاست حضرت بقیة اللَّه که عالم خالى از عترت هادى امت نخواهد بود؟

أَیْنَ الْمُعَدُّ لِقَطْعِ دابِرِ الظَّلَمَةِ؟ أَیْنَ الْمُنْتَظَرُ لِإِقامَةِ الْأَمْتِ وَالْعِوَجِ؟ أَیْنَ الْمُرْتَجى لِإِزالَةِ الْجَورِ وَالْعُدْوانِ؟ أَیْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدیدِ الْفَرائِضِ وَالسُّنَنِ؟ أَیْنَ الْمُتَخَیَّرُ لِإِعادَةِ الْمِلَّةِ وَالشَّریعَةِ؟ أَیْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْیاءِ الْکِتابِ وَ حُدُودِهِ؟ أَیْنَ مُحْیى مَعالِمِ الدّینِ وَ أَهْلِهِ؟ أَیْنَ قاصِمُ شَوْکَةِ الْمُعْتَدینَ؟  أَیْنَ هادِمُ أَبْنِیَةِ الشِّرْکِ وَالنِّفاقِ؟ أَیْنَ مُبیدُ أَهْلِ الْفُسُوقِ وَالْعِصْیانِ وَالطُّغْیانِ؟ أَیْنَ حاصِدُ فُرُوعِ الْغَىِّ وَالشِّقاقِ؟

کجاست آنکه براى برکندن ریشه ظالمان و ستمگران عالم  مهیا گردیده؟ کجاست آنکه منتظریم اختلاف و کج رفتاریهاى اهل عالم را به راستى و اصلاح کند؟ کجاست آنکه امیدواریم اساس ظلم و عدوان را از عالم براندازد؟ کجاست آنکه براى تجدید فرائض و سنن اسلام که محو و فراموش گردیده؛ ذخیره است؟ کجاست آنکه براى برگردانیدن ملّت و شریعت مقدّس اسلام اختیار گردیده؟ کجاست آنکه آرزومندیم کتاب و حدود آن را احیا سازد؟ کجاست آنکه دین، ایمان و اهل ایمان را زنده گرداند؟ کجاست آنکه شوکت ستمکاران و متعدیان را در هم مى شکند؟ کجاست آنکه بنا و سازمانهاى شرک و نفاق را ویران مى کند؟ کجاست آنکه فسق و عصیان و طغیان را هلاک و نابود مى گرداند؟ کجاست آنکه برای کندن ریشة گمراهى و دشمنى مهیاست؟

أَیْنَ طامِسُ آثارِ الزَّیْغِ وَالْأَهْواءِ؟ أَیْنَ قاطِعُ حَبائِلِ الْکِذْبِ وَالْاِفْتِراءِ؟ أَیْنَ مُبیدُ الْعُتاةِ وَالْمَرَدَةِ؟ أَیْنَ مُسْتَأْصِلُ أَهْلِ الْعِنادِ وَالتَّضْلیلِ وَالْإِلْحادِ؟ أَیْنَ مُعِزُّ الْأَوْلِیاءِ، وَ مُذِلُّ الْأَعْداءِ؟ أَیْنَ جامِعُ الْکَلِمَةِ عَلَى التَّقْوى؟ أَیْنَ بابُ اللَّهِ الَّذى مِنْهُ یُؤْتى؟ أَیْنَ وَجْهُ اللَّهِ الَّذى إِلَیْهِ یَتَوَجَّهُ الْأَوْلِیاءُ؟ أَیْنَ السَّبَبُ الْمُتَّصِلُ بَیْنَ الْأَرْضِ وَالسَّماءِ؟ أَیْنَ صاحِبُ یَوْمِ الْفَتْحِ وَ ناشِرُ رایَةِ الْهُدى؟ أَیْنَ مُؤَلِّفُ شَمْلِ الصَّلاحِ وَالرِّضا؟ أَیْنَ الطّالِبُ بِذُحُولِ الْأَنْبِیاءِ وَ أَبْناءِ الأَنْبِیاءِ؟

کجاست آنکه اندیشه باطل و هواهاى نفسانى را نابود مى سازد؟کجاست آنکه ریسمان دروغ و افتراء را قطع خواهد کرد؟ کجاست آنکه متکبرانِ سرکش را هلاک و نابود مى گرداند؟ کجاست آنکه مردم ملحد، معاند و گمراه کننده را بیچاره کند؟ کجاست آنکه دوستان را عزیز و دشمنان را ذلیل خواهد کرد؟ کجاست آنکه مردم را بر وحدت کلمه و تقوى مجتمع مى سازد؟ کجاست باب الهى که از آن وارد مى شوند؟ کجاست آن وجه الهى که دوستان به سوى او روى آوردند؟ کجاست آن وسیله که بین آسمان و زمین پیوسته است؟ کجاست صاحب روز فتح و برافرازنده پرچم هدایت در عالم؟ کجاست آنکه پریشانیهاى خلق را اصلاح و دلها را خشنود مى سازد؟ کجاست آنکسی که از ظلم امتّ بر انبیاء و اولاد انبیاء دادخواهى مى کند؟

أَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتُولِ بِکَرْبَلاءَ؟ أَیْنَ الْمَنْصُورُ عَلى مَنِ اعْتَدى عَلَیْهِ وَافْتَرى؟ أَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذى یُجابُ إِذا دَعی؟ أَیْنَ صَدْرُ الْخَلائِقِ ذُوالْبِرِّ وَالتَّقْوى؟ أَیْنَ ابْنُ النَّبِىِّ الْمُصْطَفى؟ وَابْنُ عَلِىٍّ الْمُرْتَضى؟ وَابْنُ خَدیجَةَ الْغَرّاءِ؟ وَابْنُ فاطِمَةَ الْکُبْرى؟

کجاست آنکه انتقام خون شهید کربلا را خواهد گرفت؟ کجاست آنکه خدا بر ستمکاران و تهمت زنندگان، او را پیروز مى گرداند؟ کجاست آنکه دعاى خلق پریشان را اجابت مى کند؟ کجاست آن بالاترین خلایق و صاحب نیکوکارى و تقوى؟ کجاست فرزند پیغمبر محمد مصطفى؟ و فرزند على مرتضى ؟ و فرزند خدیجه بلند مقام ؟ و فرزند فاطمه زهرا بزرگترین زنان عالم؟

گفتم روزی که بیایی به حرمت آمدنت دیگر گناه نخواهم کرد
گفت: روزی که گناه نکنی آن روز خواهم آمد

حرفـــــــــــــای خودمـــــــــــونی

گنـــاهم را که دید..
چشمـــانش را بست و به روی خـــودش نیاورد..
2 بـــاره گنـــاهم را که دید..
ســـکوت کرد و چیـــزی نگفت..
3 باره گنـــاهم را که دید..
بـــاز هم چیـــزی نگفت..
4 باره گنـــاهم را که دید..
در دلـــش آرام گفت.. خدایـــا کمکـــش کن بر نفســـش غـــلبه کند. . .
5 باره گناهم را که دید..
بلنـــد گفت خـــدایا کـــمکش کن..
6باره گنـــاهم را که دید..
اشـــک در چشـــمانش جمـــع شد..
7 باره گنـــاهم را که دید..
سیـــل اشک از چشـــمانش جـــاری گشت..
8 باره گنـــاهم را که دید..
ســـرش را پـــایین انـــداخت..
9 باره گناهم را که دید..
غصـــه خورد.. خیــــــــــــلی غصـــه خورد..
10 بـــاره گناهم را که دید..
قلبـــش شکست!
11 باره گناهم را که دید..
......................!!

قرار گذاشتیم دیگر دل مهدی(عج)را نشکنیم...
قرار گذاشتیم برویم...برویم به پیش باز امام زمان(عج)...شماهم با ما می آید؟
چیزی نمونده تا فرج اگرما هم بخواهیم...

سیروسلوک عاشقی با امام زمان (عج)

رسید محضر(علامه طباطبایی)سوال  کرد راه رسیدن به امام زمان چیست؟

پاسخ دادند: خود امام زمان فرموده است: (شما خوب باشید ما خودمان شمارا پیدا میکنیم).

گفت چکار کنم که امام زمانم دوستم بدارد؟ گفت گناه نکن.

برای ارتباط با امام زمان (عج) تنها باید تصفیه شد.دل راباید تصفیه کرد. اگر دل صاف باشد این امواج را درک میکند و تصویر را هم خوب نشان میدهد اما لاگر دل صاف نباشد و گرد و خاک داشته باشد تصویر حضرتش را خوب نشان نمیدهد. (آیت الله الهی)

هرروز یک ساعت با حضرت خلوت کنید وبه حضرت متوجه باشید. زیارت آل یاسین بخوانید (یاصاحب الزمان اغثنی/یاصاحب الزمان ادرکنی و المستعان بک یابن الحسن )را زیاد بگویِِید تا خودبه خود رفاقت حاصل شود. (آیت الله کشمیری)

راه خلاصی از گرفتاریها منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولی عصر(علیه السلام) نه دعای همیشگی و لقلقه ی زبان و صرف گفتن "عجل فرجه" بلکه دعای با خلوص و صدق نیت و همراه با توبه ی نصوح. (آیت الله بهجت)

 وقتی از ایشان می پرسند که چه وقت می توان به تشرف امام زمان(عج) نائل شد ایشان میفرماید:زمانی که ظهور و غیبت آن حضرت برایت فرقی نکند. (آیت الله انصاری همدانی)

عارف تام بالله آیت الله العظمی سید علی قاضی طباطبایی (رضوان الله) که استاد آیت الله بهجت بودند فرمودند:

چشمی که بعد از نماز صبح امام زمان را نبیند کور است...

خدا کند که بیایی........
و انتظار برای ღشیعهღ......
شیرین ترین امیدی است که یک دل خسته دارد

فــــــــدای غربتت یا صاحب الزمــــــــان (عج)

آقا جان تمام این سالها که درس خواندیم؛
دبیر ریاضی به ما نگفت که حد غربت تو وقتی شیعیانت به گناه نزدیک می شوند بی نهایت است...!
دبیر شیمی نگفت که اگر عشق و ایمان و معرفت با هم ترکیب شوند شرایط ظهور تو مهیا می شود...!
دبیر زیست نگفت که این صدای تپش قلب نیست... صدای بی قراری دل برای مهدیست...!

دبیر فیزیک نگفت که جاذبه ی زمین اشک های غریبانه ی توست..جاذبه ی زمین به همان سمتیست که تو هستی...!
دبیر ادبیات از عشق مجنون به لیلی,از غیرت فرهاد نسبت به شیرین گفت اما از عشق شیعه به مهدی, از غیرتش به زهرا(س) نگفت...!
دبیر تاریخ نگفت که اماممان امسال سال چندم غربتش است؟!نگفت غربت اهل بیت علی(ع) از کی شروع شد و تا کی ادامه دارد..!

دبیر دینی فقط گفت که انتظار فرج از بهترین اعمال است؛
اما نگفت که انتظار فرج یعنی گناه نکنیم و یعنی گناه نکردن از بهترین اعمال است!
دبیر عربی به ما یاد داد که مهدی اسم خاصی است که تنوین پذیر است! اما نگفت که مهدی خاص ترین اسم خاص است که تمام غربت و تنهایی را پذیرا شده است...

فدای غربتت یاصاحب العصر و الزمان. . .

یکی ازمداحین اهلبیت ( آقای سازگار) برای شب شعردعوت شده بودندبیت رهبری!
این خاطره روتعریف میکردند:
همه شعرهای عریض و طویلشون روخوندن و مورد تشویق جمع قرارگرفتند
و هرکی بهتر بود به به وچه چه بیشتری میکردند
تا نوبت به یکی از شعرا رسید ایشون روکرد به حضارو گفت:
من برای امشب یک بیت آوردم!
حضار زدند زیرخنده ساکت ترکه شدند گفت:
تازه یک مصرعش هم ازحافظ عاریه گرفتم !!
این بار علاوه بر مردم خودرهبری هم زدند زیرخنده!!
اما وقتی آروم شدند خواند:
« ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد»
همه منتظرمصرع بعد بودندکه خواند:
.
.
.
تمام هستی زهرا( س)؛ نصیب نرجس شد

ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ...

از آیت الله بهجت پرسیدند: آقا کجاست؟
فرمودند: ایشان در قلب شماست مواظب باشید بیرونش نکنید!